روشگانی برای تولید و بهبود برنامه های درسی میان رشته‌ای دوره های کارشناسی ارشد آموزش مهندسی در ایران

تأخیردرگسترشیابرپائیکمکیفیتدوره‌هایدانشگاهیمیانوفرارشته‌ایگرایشهایمهندسیدوآسیب جدیدرمسیرهمسوییباتغییرات مستمر علم و فناوری در جهان است. در این مقاله با اشاره به تجارب و آسیبهایموجوددرجهانوایرانروشگانیبرایتولیدیابهبودایندوره‌هاپیشنهاد‌شده است.‌ چارچوب این روشگان مبتنی بر تعمیم مدلهای زد (زنجیره‌های درسی)، مدل حوزه‌ها و واحدهای دانشی کار گروه مشترک پژوهشی "انجمن ماشینهای رایانشی‌" و "مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک " و تعمیم الگوی "پیکره‌های دانشی" دروس به پیکره‌های دانشی متوازن همجوش است. نام پادمه؛ یعنی پیکره‌های دانشی متوازن همجوش هم به همین دلیل برای آن انتخاب شده است. در این چارچوب سواد اولیه مورد نیاز آغاز دوره‌های میان رشته‌ای، چند رشته‌ای و فرا رشته‌ای به‌گونه‌ای پیش‌بینی و برای تعیین آنها ویژگی و فرایند پیشنهاد می‌شود که از آفت تمایل به برپایی این دوره‌ها یا ادامه تحصیل در آنها در دوره‌های کارشناسی ارشد به علت یا امکان قلت یا عمق کم محتوایی، پیشگیری شود. بخش اول مقاله شامل تبیین مختصر مفروضات و تعاریف استاندارد و رایج مفاهیم پیشا رشته، رشته و پسا رشته‌ای و تبیین تفاوتهای آنها و توجیه لزوم ورود دانشگاههای مهندسی ما به ارائه با کیفیت این دوره‌ها اختصاص دارد. همچنین، پس از تشریح روشگان با ارجاعات کافی، به مشخصات کمینه داوطلبان شرکت در این دوره‌ها اشاره ‌شده است.